کم توجهی به تحقیق و پژوهش در کشور باعث شده است که رسانههای داخلی به جای پرداختن به اخبار تولیدی علمی، به ترجمه روی آورند، ضمن اینکه به دلیل هزینههای سنگین کارهای تحقیقی و پژوهشی، رسانهها تنها وظیفهی خبررسانی و ارایهی نتایج تحقیقات را در این زمینه برعهده داشته و انجام این پژوهشها به عهدهی سازمانها و نهادهای مربوطه است.
ناصر بزرگمهر - مدرس ارتباطات - در گفتوگو با خبرنگار رسانهی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با بیان این مطلب و با تاکید بر این که رسانهها و به ویژه مطبوعات به دو نوع تخصصی و عمومی تقسیم میشوند، اظهار کرد: متاسفانه رسانهها و نشریات تخصصی که به مباحث علمی نگاهی ویژه دارند، به دلیل داشتن مخاطبان خاص، از تعداد و تیراژ بسیار پایین در کشور برخوردارند.
وی افزود: رسانهها و نشریاتی که جنبهی عمومی دارند نیز حتی در صورت توجه به مسائل علمی، آموزشی، تحقیقی و پژوهشی، تنها به جنبهی خبری این قبیل مباحث توجه کرده و در نتیجه نمیتوانند در افزایش سطح دانش علمی مخاطبان خود تاثیر چندانی داشته باشند.
او ادامه داد: رسانهها و نشریات عمومی با اطلاعرسانی خود تنها میتوانند کلید یک اتفاق را در ذهن مخاطب روشن کنند تا او نیز با توجه به نوع علاقمندی خود از برنامهها و یا نشریات تخصصیتر، در این زمینه کسب اطلاع کند.
این مدرس ارتباطات با اشاره به این که یک رسانهی عمومی نمیتواند بخش زیادی از برنامهها و مطالب خود را به مباحث تخصصی مثل موضوعات علمی اختصاص دهد، اضافه کرد: یکی از مشکلات مهم در زمینهی مباحث علمی، تحقیقی و پژوهشی، گران بودن فعالیت در این عرصه است، چرا که نیروی انسانی، اغلب مبلغ زیادی را برای انجام پژوهش دریافت میکند، بر همین اساس دولتها باید به کمک مراکز علمی و دانشگاهی شتافته و آنها را در حرکت به سمت داشتن خروجیهای علمی از طریق پژوهش و تحقیق یاری کنند.
او با بیان این که رسانهها میتوانند به عنوان بستری مناسب به طرح نظرات پژوهشگران در حوزههای مختلف علمی، پژوهشی و غیره بپردازند، خاطر نشان کرد: طبیعتا به دلیل هزینههای سنگین کارهای تحقیقی و پژوهشی، رسانهها تنها وظیفهی خبررسانی و ارایهی نتایج تحقیقات را در این زمینه بر عهده داشته و انجام این پژوهشها به عهدهی سازمانها و نهادهای مربوطه است.
به گفتهی وی متاسفانه کم توجهی به تحقیق و پژوهش در داخل باعث شده است که رسانههای داخلی به جای پرداختن به اخبار تولیدی علمی، به ترجمه روی آورند.