باز این چه شورش است که در خلق عالم است؟                      باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است؟

رسیدن ایام حزن و اندوه و شهادت خامس آل عبا امام حسین بن علی علیه السلام بر تمامی شیعیان جهان تسلیت باد.

قال رسول الله (ص): «حسینٌ منّی و انا من حسین»

گری? موجودات بر او"امام حسین بن علی(ع)"، نه مبالغه است و نه خیال و پندار، نه کنایه است و نه سمبلیک و به زبان حال؛ بلکه هر موجودی به تناسب هستی خودش، به راستی بر او می گرید؛ همانگونه که به راستی خدا را ستایش می کند. و این گریه هم نه تنها بر شهادت آن حضرت و بر فداکاری او و ستم و بیدادی است که بر آن پیشوای بزرگ حق و عدالت رفت، بلکه بنا به روایات متعدد هم? موجودات به خاطر نوعی شناخت و در پرتو نوعی شعور و دریافت مقام او، که برای ما ناشناخته است، پیش از شهادت او نیز بر آن حضرت گریه کردند. همانگونه که در زیارت ماه شعبان که از امام عصر(عج) رسیده است این نکته به صراحت آمده است که:

«... بکته السماء و من فیها و الارض و من علیها ... .»(بحار الانوار، ج 101، ص 652)

کران تا کران آسمانها و آنچه در آنها ست و جای جای زمین و آنچه بر روی آن است همه و همه بر او گریستند.

السیف یفری نحره باکیاً         و الرمح ینعی قائماً و ینثنی

فالنّبل یصیبه  و  یبکی         و الرمح  شائل  للرأس  یبکی

«شمشیر گلوی آن حضرت را می برید و گریان بود و نیزه بر پا ایستاده و سرفرود آورده شیون می کرد و تیر بر پیکرش می نشست و می گریست و نیزه، سر مقدس او را برافراشته و ناله می کرد.»(ویژگیهای امام حسین(ع)، ص 67)