تلویزیون ایران از نظر کارکرد، عمومی یا خصوصی؟

در تعریف تلویزیون عمومی می گویند که تلویزیونیست که در خدمت عموم برای اشاعه فرهنگ و ارزشها و بالا بردن سواد جامعه است. تلویزیون عمومی در اختیار دولت است و از طرف دولت تأمین هزینه می شود. و در تعریف تلویزیون خصوصی می گویند که در خدمت خاسته های صاحبان آن تلویزیون است و به موضوعات خاص می پردازند، و چون بینندگان آن بینند? همان موضوع هستند لذا کم هستند و از راه پیام بازرگانی تأمین هزینه می کنند و همین باعث شده است که برنامه های این تلویزیون سطحی و عامه پسند باشند.

در مورد تلویزیون ایران اگر از نظر تأمین هزینه حساب کنیم باید گفت هر دو. زیرا علاوه بر اینکه تأمین بودجه از جلب پیامهای بازرگانی صورت می گیرد، سالیانه چند میلیارد ریال هم دولت به این رسانه کمک می کند.

و اگر از نظر رسالت و پیام رسانی، برنامه های تلویزیون را بررسی کنیم، عموماً به دو بخش تقسیم می شود: قسمت اول: صبحهاست که معمولا برنامه هایی پخش می شود که فرهنگ سازی و اطلاع رسانی از بهداشت، تغذیه، ایران شناسی و ... می شود البته به نظر می رسد که از نظر سازندگان این برنامه، مخاطبین بیشتر از خانمهای خانه دار هستند. قسمت دوم: بعد از ظهر تا نیمه شبهاست که بیشتر برنامه ها، برای عموم پخش می شود اما برنامه هایی  است که به نظر می رسد عامه پسند و سطحی است. البته در بین برنامه ها، پخشهایی هم صورت می گیرد که فرهنگ سازی و اطلاع رسانی را در نظر دارد.

دلیل مدعی این است که در بخش دوم زمان پیامهای بازرگانی طولانی تر است و فاصل? پخش آنها نیز حتی به هر 20 دقیقه به 20 دقیقه می رسد.

عواقب این نوع برنامه ها نیز روشن است. وجود سریالهای خارجی که اصلا با ارزشها و فرهنگ ایرانی سازگار نیست و گاهی هم ضدیت دارد و ماهیت سریالهای ایرانی که آبکی و سطحی است. این نوع سریالهای معمولا به یک جریانی که در رسانه های غربی راه افتاده است و نسیمی از آن بعد از 20 سال به شرق رسیده است به آن وفا دار می ماند و چند سالی ذهن خالی سازندگان این سریالها را به خود مشغول می کند. در این صورت سازندگان این سریالها بدون تحقیق و بررسی و بدون در نظر گرفتن اختلافات دینی و فرهنگی به آن مسائل می پردازند و تصویری بد و غلط از آن موضوع را به خورد مردم بیچاره می دهند. خصوصاً اینکه سازندگان این نوع سریالها لازم می دانند که عناصر کلیشه ای جذاب را حتما در سریالهایشان قرار دهند که سهم عمده ای در خراب کردن موضوع دارند. وجود سریالهای طنز که عموماً ضد فرهنگی و ارزشی است.

می بینیم که در بخش دوم اکثر برنامه هایی که پر ببینده است و مردم تمام غروب تا نیمه شب خود را با آن می گذرانند یا ماهیتش زشت و بد است یا ضد فرهنگ و ضد ارزش است. تلویزیون در بخش دوم رویکردی عامه پسند دارند.